Lyrics & Music: Coenie de Villiers © 2016 SAMRO

 

There’s a faded rug upon the floor

And a painting in a frame:

It’s the one you did of Tuscany

The year before I came;

There’s a box of stars upon the shelf

From a Christmas long ago

And photographs of people,

And of places I don’t know

 

We have endless Tuesday mornings

Filled with cups of milky tea

Talking softly of what might have been;

how to love when you are free

Your shelf is stacked with candles,

filled with Yeats and Kerouac

and a hundred borrowed paperbacks

that you really should give back

 

The uniform invites the war

The lighthouse calls the storm

Be quiet: perhaps if no-one knows

We might be safe, and warm;

Turn the pictures to the wall

Close the shutters in the hall

If there is no story, if there is no past

This love might even last …

 

You told me without irony

That in a forest on the hill

There lives a lonely unicorn,

That you can see him still

when the light falls at an angle,

when the stars are not too bright –

when I suspend my disbelief

and the moon reflects just right

 

Will this dervish of desire

Burn with a cooler flame?

Do the embers ever turn to ash,

does this fire have a name?

While floating in the furnace,

as we catch the eye of God;

I wonder, would He disapprove,

would He simply smile, and nod?

 

The uniform invites the war

The lighthouse calls the storm

Be quiet: perhaps if no-one knows

We might be safe, and warm;

Turn the pictures to the wall

Close the shutters in the hall

If there is no story, if there is no past

This love might even last …

 

When eventually the clouds burn off,

when at last the weather clears;

When we can name the demons,

when we can face the fears;

We’ll ignore the footsteps on the stairs

that pause outside our door;

We’ll take a walk, and talk and laugh

At the fear we knew before

 

The uniform invites the war

The lighthouse calls the storm

Be quiet:  perhaps if no-one knows

We might be safe, and warm;

Turn the pictures to the wall

Close the shutters in the hall

If there is no story, if there is no past

This love might even last …

Musiek en Liriek: Coenie de Villiers (SAMRO 2008)

 

‘n Pomelomaan hang varsgemunt

oor die strate van my jeug

Ek is kaalvoet en dra kortbroek

My wêreld is vol deug

Daar is orde in my heelal

– my ganse woonbuurt wit –

Sondae gaan ek kerk toe

Waar ek psalms sing en bid

 

Daar was ‘n Sputnik in die hemel

En die townships was vergete

Was ek regtig so onskuldig,

Het ‘n kind dan geen gewete nie?

Die verlede is ‘n ander land

Oor die Rubicon, aan die ander kant

Lyk my lewe soveel anders

Lyk my lewe soveel anders

 

Die straatlig maak ‘n kegel

Waar miljoene motte draai

Ons steel vrugte by die buurman

Wat (vermoed ek) goed kan raai

Dat die kinders in sy donker tuin

sy appelkose skaai

Maar daar’s geen heinings om sy huis nie

Geen alarms wat verraai (nie)

 

Daar was ‘n Sputnik in die hemel

En die townships was vergete

Was ek regtig so onskuldig,

Het ‘n kind dan geen gewete nie?

Die verlede is ‘n ander land

Oor die Rubicon, aan die ander kant

Lyk my lewe soveel anders

Lyk my lewe soveel anders

 

Ons hoor iemand skiet ‘n president

Maar dis ver en raak ons min

Ek speel eenvoudig met my Dinky toys

In ‘n stad wat ek versin

Waar almal net soos ek lyk

Ons is almal Afrikaans

Daar is reëls hier in my dorpie

Dis ‘n wêreld vol balans

 

Daar was ‘n Sputnik in die hemel

En die townships was vergete

Was ek regtig so onskuldig,

Het ‘n kind dan geen gewete nie?

Die verlede is ‘n ander land

Oor die Rubicon, aan die ander kant

Lyk my lewe soveel anders

Lyk my lewe soveel anders

Daar’s ‘n moeder in Soweto

Daar’s ‘n ma in Waenhuiskrans

Daar’s ‘n baba in haar arms

Terwyl sy om die kamer dans

 

Sy sing oor ou legendes

Van mense lank reeds dood

Sy sing oor diep riviere

Van voorspoed, en van nood

 

Thula Thu thula baba thula sana

Thulu babuzo ficka ekuseni

Thula thu thula baba tjula sana

Thulu babuzo fickea ekuseni

Thula thula thula baba

Thula thula thula baba

Thula thula thula sana …

 

Dis ‘n lied wat elke ma ken

Sy gaan haal hom diep, en ver

Dit vertel van kronkelpaaie

Van die maan en morester

 

Al lyk hul soms verskillend

Bly elke ma oneindig trou

En sy sing haar lied van liefde

Vir alle kinders, ook vir jou

 

Thula Thu thula baba thula sana

Thulu babuzo ficka ekuseni

Thula thu thula baba tjula sana

Thulu babuzo fickea ekuseni

Thula thula thula baba

Thula thula thula baba

Thula thula thula sana …

Musiek: Gabriel Faure, Pavane – Opus 50

Liriek: Coenie de Villiers ©SAMRO 2016

 

Miskien

Maak ek ‘n haikoe net uit klank

En bind ‘n strik van woorde óm …

Miskien

Word dit ‘n groter simfonie

Of dalk bly dit net kort, en stom …

Miskien

Weef ek uit note ‘n kombers

En dalk, wie weet, as dit kom reën

Dra jy dit, al is dit net ‘n lied –

soos jy, is ek ook dalk alleen.

 

Dalk stuur ek vir jou ‘n vers wat in die donker blink

Want taal, wat in die swart en diepste duister klink

Is ook – al rym dit goed – tog net ‘n bietjie bang,

Kan verlang …

 

Miskien

is daar ‘n kamer met ‘n spieël;

‘n kind wat stadig daarin draai

Miskien

Dans ons ‘n baie ou pavane

maar word ons deur musiek verraai

Miskien

Is dít wat ek en jy in glo

Bloot kole in ‘n nanag vuur;

musiek en woorde – dalk die liefde self –

word leuens in hierdie laatnag uur …

 

Dalk stuur ek vir jou ‘n vers wat in die donker blink

Want taal, wat in die swart en diepste duister klink

Is ook – al rym dit goed -tog net ‘n bietjie bang,

Kan verlang …

 

Miskien

Maak ek ‘n haikoe net uit klank

En bind ‘n strik van woorde óm …

Miskien

Word dit ‘n groter simfonie

Of dalk bly dit net kort, en stom …

Miskien

Weef ek uit note ‘n kombers

En dalk, wie weet, as dit kom reën

Dra jy dit, al is dit net ‘n lied –

soos jy, is ek ook dalk alleen (Herhaal tot einde)

Musiek en liriek:  Coenie de Villiers

 

Op reis deur verre lande

Soek ek opnuut my land se lug

Ek soek wolke op die horison

Die wind wat iewers sug

Deur die blare van ‘n bos

Langs die plaasdam van my jeug

Al reis ek altoos verder

Dis net herinnerings wat deug

 

Op reis deur verre lande

Hoor ek deur die stadsrumoer

Hoe ‘n bosduif iewers nes maak,

In ‘n doringboom kom koer

Ek ruik reen wat skielik opslaan

Uit ‘n stofpad deur die veld

En ek sien ‘n goue skemer

Wat die nag se koms vermeld

 

Want in my hart woon daar ‘n plaas

Met ‘n windpomp en ‘n dam

Met lusern in ‘n skuur

Met skape wat kom lam

In die die koelte van ‘n klipmuur

Wat deur my drome sny

En hoe meer my voete reis

Dwing my hart my om te bly

 

Op reis deur verre lande

Is die winters dikwels wit

En ek soek ‘n opslagsomer

‘n vloer van perskepit

In ‘n ou-ou skemer opstal

Waar ‘n lamp vertroostend brand

En al reis jy deur die vreemde

Vind jou kompas steeds jou land

 

Want in my hart woon daar ‘n plaas

Met ‘n windpomp en ‘n dam

Met lusern in ‘n skuur

Met skape wat kom lam

In die die koelte van ‘n klipmuur

Wat deur my drome sny

En hoe meer my voete reis

Dwing my hart my om te bly

Musiek & Liriek: Coenie de Villiers

(Songwrights Publishers 1982)

 

En as die jaargety kom draai

En die reënwind oor my randjies waai

Laat die warrelwind ‘n laaste keer

Sy nukke oor my lyf probeer

En roer die reën die droë loop

Dan breek my hart se kleure oop

En knoop ek gou my blommejas

Van Kamieskroon tot Kommagas

 

Namakwaland se veld hou nuwejaar

Kom kyk hoe hotnotsriel ‘n vygie daar

‘n Blyplek, vryplek, Nababiep my ghantang

kom proe hoe soet ‘n ghoukom hier kan smaak

 

Ek sprei my kelkiewynkaros

Waar die horison die more los

En iewers staan ‘n kokerboom

Kniediep in die geel en droom

En die wind maak soms ‘n goue kroon

Van ‘n botterblom se kroon

En êrens oor my wye rug

My marabou, my vleipatrys

 

Namakwaland se veld hou nuwejaar

Kom kyk hoe hotnotsriel ‘n vygie daar

‘n Blyplek, vryplek, Nababiep my ghantang

kom proe hoe soet ‘n ghoukom hier kan smaak

Musiek en liriek:  Coenie de Villiers © 2016

 

Die lug lê laag oor Londen

Die reën tik teen die ruite

Hier binne is dit warm,

Maar die wind sny koud daar buite

‘n Huis hier in die vreemde

Is klein, en koud, en grys

Daar’s kerse, boeke, brood en wyn

Maar in my drome is ek tuis

 

Hier word dit vroeg-vroeg donker

As die skemer tuis nog draal

En my pa die laaste beeste

Dalk kom toemaak in die kraal

Die hart meet afstand anders –

Die verlang maak alles ver

Hier soek jy saans die Suiderkruis

Maar dit bly ‘n vreemde ster

 

Daar’s ‘n see-perdjie van skulpe

Wat kom uit Jeffreysbaai

En die foto van ‘n visser

Met sy bote langs die kaai

Daar’s ‘n kaartjie met ‘n Kersboom

En ‘n boodskap van my Ma:

“Kom huis toe, dit word somer”

En daar is groete van my Pa

Afrika lê baie ver

Ek mis sy halala

Ek mis sy warm sonskyn

Dis al wat ek voor vra

(Ek mis sy warm sonskyn

Dis al wat ek voor vra)

 

Die son gaan hier verlore

En die lug is altyd grou

Ja, die vlaktes van die Vrystaat

Is al wat ek onthou

as die verlange my kom beetpak

Hier waar ek woon in Notting Hill:

Dis nie ‘n holte vir die voet nie

Dis ‘n plek wat my verniel

 

Daar’s ‘n armband van krale

Wat hang in die kombuis

Dis ‘n geskenk uit Isipingo

Dit herhinner aan my huis

Ek lees Opperman en Breyten

En só sny ek die spoor

met woorde deur die donker

Tot ek my land kan hoor

Afrika lê baie ver

Ek mis sy halala

Ek mis sy warm sonskyn

Dis al wat ek voor vra

(Ek mis sy warm sonskyn

Dis al wat ek voor vra)

Musiek: Jeremy Lubbock

Liriek: Coenie de Villiers

 

Na soveel jaar is dit verby:

Die somerson is lank nie meer

Die warm troos wat dit eens was

Toe ons nog jonk was nie – en tog …

 

Na soveel jaar is jy nog mooi

Al is daar plooitjies om jou oë

En het die tyd sy fynste spore op jou lyf kom laat, my lief …

 

Die tyd stap aan, en die pas vir ons verstil

maar steeds maak ons vir mekaar ‘n lewensgroot verskil

 

Na soveel jaar van goed en kwaad

Bly net die goeie vir my oor

En al die seer is lank vergete

Want ek bly steeds lief vir jou

Na soveel jaar, na soveel jaar …

 

Na soveel jaar is dit net ons

Wat ná die oorloë en die stryd

Nog by mekaar kan staan

En sonder klein verwyt of nyd kan sê:

Ek het jou lief, ek het jou lief

 

Kom ons doen alles weer:

Sou jy my toelaat om dit weer te doen

Na soveel jaar …?

Musiek & liriek:  Coenie de Villiers

 

My huis is nie ‘n plek nie

‘n kamer, of ‘n land nie

My huis het nie ‘n tuin nie,

‘n dak of selfs ‘n deur nie

My huis is waar my kinders is

Ek is tuis as ek kan weet

Waar elkeen hom of haar bevind:

Dis ál wat ek moet weet

 

Want ek loop in my pa se skoene

Ek loop in my pa se jas

En weet na soveel jare

‘n pa het ‘n hart van glas

‘n Pa het lief, maar onvolmaak –

Dis dikwels krom en skeef –

En al gebeur dit veels te laat

Kom sy liefde tog op dreef

 

My huis het geen adres nie

Geen straat of pos restant nie;

Geen lig in donker vensters nie

Geen nommer op die hek nie

Want my huis is waar my kinders is

Ek is tuis as ek kan weet

Waar elkeen hom of haar bevind:

Dis ál wat ek moet weet

 

Want ek loop in my pa se skoene

Ek loop in my pa se jas

En weet na soveel jare

‘n pa het ‘n hart van glas

‘n Pa het lief, maar onvolmaak –

Dis dikwels krom en skeef –

En al gebeur dit veels te laat

Kom sy liefde tog op dreef

Musiek en Liriek : Coenie de Villiers (Songwrights 1989)

 

Daar is oorloë en gerugte van oorloë

Skrapnel – so word vertel – lê die wêreld vol,

Die swendelaars word kwytgeskeld

En haat en nyd met haat vergeld

En die wêreld tel sy munte een vir een

 

Maar hier by my, my lief

is daar skuiling teen die wind

Word ‘n grootmens weer ‘n kind

Word die wysheid weer onskuldig;

Want hier by my, my lief

Word die winter weer ‘n somer

Word die mens desnoods ‘n dromer

Wat die landskap van die hart oplaas verken

 

Daar is veldslae sonder oorsaak, sonder rede

En ‘n wêreld wat verslae deur die lang nag waak;

Maar die môre bring weer nuwe leed

Want die vrede is reeds lank vergeet

Ja, die wêreld tel sy munte een vir een

 

Maar hier by my, my lief

is daar skuiling teen die wind

Word ‘n grootmens weer ‘n kind

Word die wysheid weer onskuldig;

Want hier by my, my lief

Word die winter weer ‘n somer

Word die mens desnoods ‘n dromer

Wat die landskap van die hart oplaas verken

 

Want die stryd het die beleid geword;

Het die credo van ons tyd geword

“Wees gewapen, wees gepanser, wees paraat….”

 

Maar hier by my,my lief….